[Serena]

İnşallah en büyük korkum onun gibi bir anne olmak,çocukluğumu hatırlıyorumda arkadaşlara ve beni az tanıyan yabancılara anlattığım palavralar annem hakkında,sanırım hala yapıyorum neden bilmiyorum ama hayalimdeki anne imajını annemmiş gibi sununca rahatlıyorum galiba,yada bu psikolojik bir sorun.Bilemem....
[/quote]

selincim benim de annemle çok parlak bir geçmişim yok. babam vefat ettikten sonra annem bir başka evlilik daha yaptı. ve peşisıra gelen sorunlarla büyüdük.
abim de evden ayrıldıktan sonra annemle birlikte yaşamaya başladık ve kavgasız, gürültüsüz bir tek günümüz geçmezdi. onu devamlı suçlardım. daha iyi bir anne olabilirdi diye düşünürdüm. hele senin yaşındayken, ondan gerçekten nefret ederdim.
ama artık çok daha farklı...
şimdi düşündüğümde, o da aslında o zamanın şartlarına göre ve içinde bulunduğu psikolojiye göre kendince '' en doğru '' olanı yapmıştı.
hepimiz insanız, hepimiz hatalar yapabiliriz. ve hangi anne çocukları kötü olsun ister...
hata işlemeden doğruları bulamıyoruz malesef. ne yazık ki mükemmel değiliz.
kendimizi belki gün gelir öyle şartlar altında buluruz ki, bizler de mükemmel ebeveynler olamayabiliriz.
artık annemi iyisiyle kötüsüyle kabul ettim. o da sadece kendince iyi bir hayat yaşamayı ve yaşamamızı istedi. isabetli sonuçlar tutturamadı belki ama, niyeti iyiydi. bunu biliyorum. zaman geçtikçe, onu daha iyi anlayabiliyorum..
bu yüzden, dilerim sen de annenle arandaki buz dağlarını eritirsin selin...