[jet]

Yalan dünya denilen olgular dünyası bir yaratım harikasıdır. Bize uçsuz bucaksız gelebilecek bir gerçek dünyanın varlığını, kendi hayal dünyamızın boyutsuz genişliğiyle özdeş tutabiliriz ancak.
Öz! Her olgunun özelliği, özündeki gibi olma ihtimaline sahip bir döngü sonucu tekrarlanarak oluşur. Bu yüzden hiçbir maddenin veya hiç kimsenin özünün nasıl olduğunu tam olarak anlayamayız. Sadece değer olarak belirttiğimiz somut bir özellik tarifi vardır. Bu tarif duyumsamanın değerlendirmesidir ve bu tarifleri yeniden oluşan her olgunun özünü bakmaksızın, öze ait bir özellik olduğunu düşünürüz.
Bu düşüncenin sürekli olması, yalan denilen dünyanın değişmez değerlendirme biçimidir. Değer ve değersizlik üzerine kuruludur.
Ben hayal dünyamın uçsuz bucaksız bir döngü olduğunu söylersem; insanların özümde var olduğunu bildikleri bir abartma özelliğimin olduğuna inanmalarını, isteyerek ortaya çıkarmış olurum. İstek, öze ait olan özellikleri görünür kılan tek yaratma şeklidir çünkü.
Bir istek doğrultusunda gelişmiş evrensel boyutların özünün nasıl olduğunu değil de özelliklerinin neden olduğunu düşünür insanlar sürekli. Neden var olmanın sorusu asırlar boyunca yaygın olarak sorulmuştur. Çünkü özün bilinmezliği, özelliğin nedenselliği ile değerlendirilmeye çalışılır. Her özelliğin nedenselliği gereklilik sonucu oluşurken, her özün nasıllığı bilinmezliğin sonucudur ve mutlaktır. Mutlak olan bilinmezliğin, bilinir olana özellik kazandırması ve görünür haline getirmesi, özün belirlediği bir nedensellikten kaynaklanır.
Ben abartma özelliğine de sahip bir varlığım. Bu özelliğin tam olarak neden oluştuğunu değerlendirebilirken, nasıl bir öz olduğuna karşı kayıtsız kalabilirim.
Evet! Öze karşı her özellik kayıtsız kalmak zorundadır çünkü öz mutlaktır ve özdeksel öz kavramının değeri deneyimle ölçülemez. Değeri ölçülebilen kavramlar olgusal özelliklerdir.
Öze ait bilgi; varlığın özelliklerinin tekrar ederek oluşmasını gerektirirken, aynı şekilde özelliğin, neden-sonuç ve eşik-değişim döngülerinin de tekrar oluşmasını gerektirir.
Özellikten gelen neden sorusu, özün nasıllığını sormayı çoğu zaman düşünmez, çünkü süreç edimsel (güncel) bir eşik-değişim sürecidir.
Öze ait değerlendirmeler için sıfatlar kullanılır ve bu sıfatlara neden yerine nasıl sorusu sorulur.

Zaman kavramı; yapıların özelliğine göre değişen göreceli özellikte bir kavramdır. Ve bu kavram, büyük bir yapı olan uzayın kendisine veya ışığa göre küçük bir zaman dilimi iken; küçük boyut özellikteki yapılar için büyük bir zaman dilimi kavramıdır.
Zamanın özelliği, farklı boyutlardaki yapılar açısından nasıl bir değer taşıdığını gösterir. Fakat zamanın özü, bu değerlendirmelerden bağımsızdır. Çünkü büyük veya küçük her yapının zamana göre bir özelliği vardır. Bu özelliğe yapının ömrü diyebiliriz. Her yapı bir ömür taşır ve bu yüzden insanın değerlendirme anlayışında, kısa ömründe açığa vurabilecek veya gizleyebilecek kadar çok özelliğe sahip olma isteği yatar. Zamanın nasıl bir öz taşıdığını düşünürken, ömrünü tamamlayan bilinmez yapıların özelliklerine neden sorusu sorarız ve zamanın özünün nasıl olduğunu anlamaktan uzaklaşırız, oysa zamanın özü aslında ömürdür.

Benim özelliklerimden bir tanesi de, dur diyene kadar devam etmektir. Ama içimden bir ses son noktayı koymam gerektiğini söylüyor şu an. Eğer devam etmemi sağlayacak istekler olursa, seve-seve devam edebiliriz.
Yanlışım varsa affola, herkese sevgiler ve saygılar dilerim.