[Karpuzseverim]

1. Evde benim. Hani yürümek bile çok zor benim için. Devamlı kambur mu duruyorum içe mi basıyorum. Aptal gibi mi yürüyorum? Diye diye yürüyememeye başlıyorum. Adımlarımı düşündükçe de kafam karışıyor. Sonuçta düşünmeden yapılan bir eylem. E bu sefer abuk subuk yürümeye başlıyorum. Keza otururken de öyle. Dik durayim yamulmayayim bacaklarım şöyle dursun. Arkadan bakan beni nasıl görüyo acaba? Çok mu özgüvensiz duruyorum diye diye bitiriyorum kendimi.
Eyleme geçme noktasinda da ciddi sıkıntılar yaşatıyor. Ya öne çıkınca rezil olursam, ya beceremezsem, beni begenirler mi? Diyerek en iyi bildiğim şeyleri söyleyemiyorum veya en iyi yaptığım seyleri yapamiyorum bazen.
Beni taniyanlara sorsaniz cok neşeli, eglenceli biriyimdir. Gülmeyi, güldürmeyi severim. Ama bir gün fotografçıdan çıkarken adamın gülümsemişsin yine ben bu kadar gülmeni bile beklemiyordum demesiyle dumur oldum. Ilk defa biri basa asık suratlı demişti o zaman.